غلبه سفید بر آبی؛ نوشته هایی که در نوشته ها گم می شوند!

تیم کیتز – لباس استقلال تا هفته گذشته میزبان تعداد زیادی اسپانسر بود که در دیدار هفته بیست و هفتم لیگ برتر مقابل پرسپولیس این تعداد افزایش یافت و با برخی تغییرات همراه بود.

در پی این تغییرات بانک شهر از پشت پیراهن به جایگاه  اسپانسر اصلی رسید و اسپانسر قبلی یعنی همراه اول به دو سمت شانه منتقل شد. لوگوی اسپانسر آستین هم بزرگتر و عنوان فارسی نستعلیق و انگلیسی آن در بزرگترین اندازه ممکن به آستین چپ اضافه شد.

یک تبلیغ با حداکثر اندازه ممکن در پشت پیراهن بالای پیراهن به نمایش در آمد و زیر شماره هم محلی برای نمایش حجم انبوه دیگری از نوشته های تبلیغاتی بود. جلو و پشت شورت بازیکنان استقلال هم از خیل عظیم پیام های تبلیغاتی بی نصیب نماند، این در حالی است که تا پیش از این فقط در قسمت جلوی شورت تبلیغات چاپ می شد.

شاید بتوان گفت لباس تیم های ایرانی در مقایسه با لباس تیم ها در برخی لیگ های خارجی مثل جی لیگ ژاپن تعداد کمتری اسپانسر را در خود جای داده، اما به نظر می رسد آنچه هنوز عوامل تدارکات لباس تیم ها(یا فراتر از آن تصمیم گیران ارشد باشگاه ها) در ایران درک درستی نسبت به آن پیدا نکرده اند بحث زیبایی شناسی نشانه ای و نوشتاری و همچنین تناسب ابعاد تبلیغات نسبت به مجموع فضای پیراهن(و شورت) است.

ضعف برندسازی و خلق هویت در شرکت ها موجب شده برای انتقال پیام به مخاطب همواره بزرگترین نوشته ها و مستقیم ترین اشارات برای درج تبلیغ روی لباس تیم ها مورد استفاده قرار بگیرد. سواد بصری تصمیم گیران در این عرصه و بعضا افرادی که مسئولیت درج تبلیغات روی لباس تیم ها را بر عهده دارند از دیگر عوامل اثرگذار بر ناهنجاری های موجود در لباس تیم ها است که باید چاره ای برای آن اندیشید.